Erzurum’un neyi var derlerse Sümmani Babası var deyi söylenilse ne hoş olmaz mı? Narman kazasında aşk ustası olan Sümmani baba zaman olur bir çırak yetiştirir. Bu yetiştirdiği çırak erişip kendine yetesice uğraş güttüğü vakit Sümman usta ona

Diyerek önünü açar. Çırak alır yolunu varır bir başka aşk dostunun muhitine. Tanınmazlığın vermiş olduğu cesaret ile Ben Sümmani’yim deme gafletinde bulunur. Bu mühim bilgiyi duyup talip olan kalabalıklar her yana haber salarlar Sümmani burada deyi..

Bir koşu Çıldır’a haber salınır ‘’aşık Sümmani geldi  kimseye aman zaman vermiyor’’ . Haber Çıldırı mesken tutmuş Aşık Şenliğin Kulağına çalınır. Hayır olsun diye meydana gelir.

Aşıklığın töresi gereği meydanda olan aşık yeni gelen aşığı selamlayıp Divana davette bulunmalı hele hele gelen aşık usta ise ilk söz onun olmalı. Şenlik bunun üzerine meydana gelir çağrı bekler. Beklediği çağrı gelmeyince ve kalabalığın kulağı söyleyeceği söze talip olunca şu şiiri söyler:

Dost elinden yazılmıştır ehli fermandır gelen

Kirpikleri ok olmuştur kaşa kemandır gelen

Deli gönül derviş gibi seyahat eder alemi

Vücudunu nar almışta sere dumandır gelen

Bu vefasız deli gönlüm ağ yâre küsülüdür

Didarımdan çıkan sözler alemin fasılıdır

Büyük durur küçük söyler veledin asırıdır

Dünyanın devranı döndü ahir zamandır gelen

Sefil Şenlik aşka gelir gam libasın kestirir

Kendini bilmeyen insan adama kan kusturur

Açma namert lokmasını türlü metah gösterir

Ne alan var ne satan var boş bezirgandır gelen...