İlk okuyuşta bir gladyatör ismi gibi dursa da Antonio Stradivarius yazılı tarihin gördüğü en zanaatkar ailelerden birine mensup. Kendisi dünyanın akustik ve zerafet bakımından hiç şüphesiz en iyi kemanlarını yaratmıştır. Stradivarius ailesi nesilden nesile aktarıla gelen bu zanaat ve el meleke mefhumunu Antanio’da zirve noktaya taşımıştır. 17. Yüzyılda yaşayan ustanın, ürettiği kemanları nasıl böylesine akustik başarısı yüksek enstrümanlara dönüştürdüğü sorusu, günümüze kadar farklı biçimlerde cevap bulmuştur. Kimileri sırrın kullanılan cilada olduğunu, kimileri ise kullanılan tutkal bileşeninde olduğunu varsaymıştır.

En son Colombia Üniversitesinin konu ile ilgili yaptığı araştırma Strat’ın kemanlarında kullanılan ağaçların ve bilhassa akçaağacın dönemin Avrupa’sının yaşadığı mini buzul çağında kar suyu yemiş olmasından mütevellit bu performansı gösterdiğini iddia etmektedir. Sebebi her ne olursa olsun Büyük ustanın alanındaki saltanatı ölümünden sonra devam etmiştir. Çünkü usta Aşk’a elçilik etmiştir. Sevda duyduğu her işi gayretle icra eden ustalar veyahut çıraklar Aşk’ın elçisidir diye görünür gözüme…

Gelelim iki hafta evvel Gebze Kültür Müdürümüz Özhan Özyakışır ile ettiğim sohbete. Konservatuvarda adını ustalarımdan duyduğum, ömür gayretine talip olup hakkında bilgi nasibim olsun diye uğraştığım büyük usta Stradivatius hakkında, güzel bir sohbet alışverişimiz oldu. Açıkçası beklemiyordum. Lakin Özhan Müdür konu ile ilgili öylesine güzel bir muhabbet kapısı açtı ki sohbet zamandan münezzehleşti…

Birkaç hafta önce Liyakat konulu bir yazı yazmıştım. Eğer Gebze Kültür Müdürümüz ile Stradivarius konuşabiliyorsak Gelecek büyük umut vaat etmekte demektir. Bu yazı vasıtası ile bir kez daha hoşnutluğumu dile getirmeyi uygun buldum. Hoş gelen hoş gördü, hoş bir seda bıraktı…