Eğitmenlik ile ilgili arzu edilen hedef, edinilen tecrübi veya teknik bilginin edinmemiş olana aktarılması ile ilgilidir. Bu durum gerektiğinde eğiticinin eğitilene aktarım sağlayabilmesi adına alıştığı yöntemlerden dışarıya çıkmasını gerektirir. Günümüz koşullarında doğan çocukların ortalama şartlara sahip olanlarından %60’ının meslekleri henüz icat edilmedi diye bir makale okumuştum. Bunlara bağlı olarak herkesin malumu bir meseleyi tekrar etmekte yarar görüyorum. Aile ilk okuldur…
 
Büyük ruh Muhammed İkbal meşhur eseri Cavidname’ sinde ‘bana akıl verdin şimdi biraz da delilik ver’ demiştir. Bu arzu kendisinin fikri dünyasından yaratıcısı ile ‘’yaratıcı’’ olabilmek adına bir pazarlıktır.
 
Aslında yazdıklarım bir sebepten ötürüdür. Özellikle içinde bulunduğumuz pandemi döneminden mütevellit, ailelerin evlerine daha çok vakit ayırdığı bir gerçektir. Bu durum yeni nesil ile eski olanın birbiri ile iletişim kurmaya çalışıp çoğunlukla başarısızlık ve anlaşamama ile sonuçlanmaktadır. Teknolojinin ve bugünün dünyasının tohumları şu an çocuk yarın yetişkin olanların zihinlerini şekillendirmektedir. Bu nedenle aileler çocukların vakıf olduğu bu hıza en azından ‘yaratıcı delilik’ gözü ile bakıp ahlaki denetimi elden bırakmadan üretmelerine olanak sağlamak durumundadır.
 
Gelelim Devletin yerine göre ana yerine göre baba oluşuna…
Toplum kuralları açısından ve yaşayışın esaslarını koruma amaçları söz konusu olduğunda Devlet Baba’dır. Ancak temel gereksinimler ve gelişim esasları açısından ise Ana’dır. Böyle bir durumda biz ‘evlatların’ arasından, ‘yaratıcı delilik’ ile ömrünü sürdürenlere çekirdek aile örneğinde anlattığım yaklaşım Memleket meselesi olup, bu özel niteliğe sahip azınlığın kendi arzuladıkları gelecek cümlemizin bekası için sağlanmalıdır.
 
Dünya yeni bir eksende kendine yer arayanlara gelecek sunuyor. 2020 yılının eylül ayından 2040 yılının eylül ayına kadar geçecek olan yirmi senede nice ‘delileri’ baş üstünde tutmalıyız. Çünkü delilik yaratma kudretinin yegane sahibi olan Cenab-ı Hakk’ın insanoğluna verdiği nadide bir payedir. Bu yazdıklarımın ışığında soruların sorusu şudur.
Aklı olmak mı? Haklı olmak mı?  
 
Akıl bir gün gönüle söyledi. Yolunu şaşıranın kılavuzuyum ben
Yerde olmama rağmen göklere giderim. Bak ne kadar yükseklere tırmanırım ben
 
Dünyada benim görevim kılavuzluktur. Hızır gibi hızlı ve hareketliyim ben
Hayat bir kitapsa yorumcusuyum ben. Cenab-ı Hakk'ın şanının bir cilvesiyim ben
Sen nesin ki, yalnız bir kan damlasısın. Halbuki paha biçilmeyen bir elmasım ben
Bunları duyunca kalp dedi ki: Benim ne olduğumu görmüyor musun sen?
Doğru, sen hayatın sırrını bilirsin Ama onu gözümle görürüm ben
 
Sen yalnız dışıyla ilgilenirsin Ben ise içine dalarım
İlim senden ise irfan bendendir Sen Allah'ı ararsın, ben ise Allah'ın örneğiyim
İlmin sonu huzursuzluktur Bu hastalığın ilacıyım ben
 
Gerçekler dünyasının mumusun sen Güzellik diyarının ışığıyım ben
Zaman ve mekan bağıyla bağlısın sen Göklere uçan özgür bir kuşum ben
Baksana benim yüsek mevkiime Rabb-ı Celil'in sırdaşıyım ben.
 
 
Muhammed İkbal